ΜΠΟΡΕΙ Ο ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΔΟΧΩΝ ΤΟΥ

Κατά γενική αρχή του εργατικού δικαίου που συνάγεται από τα άρθρα 3, 174, 178, 179 και 679 του ΑΚ, 8 του Ν.2112/20, 5 παρ.1 του ΑΝ539/45 , 8 παρ.4 του ΝΔ.4020/59 και 7 παρ.2 του Ν.1876/1990 εφόσον δεν ορίζεται διαφορετικά στο νόμο, η παραίτηση του εργαζόμενου από το δικαίωμά του να λάβει τις νόμιμες αποδοχές του είναι άκυρη, έστω και αν γίνεται εκ των υστέρων με τη μορφή της άφεσης χρέους.

Κατά συνέπεια είναι άκυρη, η ολική ή η μερική αποστέρηση του νομίμου μισθού από τον μισθωτό ανεξαρτήτως από το πώς αυτή θα χαρακτηριστεί ειδικότερα (παραίτηση, συμφωνία - συμβιβασμός, αρνητική αναγνωριστική σύμβαση, άφεση χρέους ή ακόμα και εξοφλητική απόδειξη).

Η ακυρότητα αυτή αφορά στα ελάχιστα όρια των μισθών και αποζημιώσεων τα οποία προβλέπονται από το νόμο, τις ΣΣΕ ή άλλες κανονιστικές διατάξεις και συνεπώς η παραίτηση από συμβατικές εργατικές αξιώσεις είναι έγκυρη, κατά το μέρος κατά το οποίο οι αξιώσεις αυτές υπερβαίνουν τα ως άνω ελάχιστα όρια.

Από το συμβατικό μισθό (συμφωνημένο ανώτερο του νόμιμου ), μπορεί να γίνει παραίτηση διότι λειτουργεί η αρχή της ελευθερίας των συμβάσεων (ΑΚ 361).

Και στην τελευταία περίπτωση πάντως, η (επιτρεπτή) παραίτηση από τις εργατικές αξιώσεις πρέπει να είναι ειδική και σαφής.