Για τη στάση των άλλων δυνάμεων απέναντι στην απεργία

Από τις αρχές Οκτώβρη που ανακοινώθηκε η πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ να καλέσει σε συλλαλητήρια στις 22 Οκτώβρη και σε απεργία στις 12 Νοέμβρη, οι ταξικές δυνάμεις στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα αναπτύσσουν μια πλούσια δραστηριότητα, που συνδυάζει τη δουλειά για την επιτυχία των συλλαλητηρίων και της απεργίας με την προσπάθεια κινητοποίησης και συσπείρωσης νέων δυνάμεων.

Στόχος είναι να εκφραστεί με τον πιο μαζικό και ξεκάθαρο τρόπο η αντίθεση του λαού στα βάρβαρα μέτρα, να σπάσει το κλίμα της μοιρολατρίας και της ηττοπάθειας, να γίνουν βήματα στην κατεύθυνση της ανασύνταξης του κινήματος.

Μ' αυτό το σκοπό, οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ απευθύνονται σε εκατοντάδες σωματεία, εκεί που είναι πλειοψηφία, αλλά και εκεί που δεν είναι, καλώντας τις διοικήσεις τους να πάρουν αποφάσεις και να οργανώσουν τη συμμετοχή των εργαζομένων σ' αυτές τις κινητοποιήσεις.

Σε πολλές περιπτώσεις, οι αποφάσεις αυτές παίρνονται από Γενικές Συνελεύσεις των εργαζομένων, ακόμα και ενάντια στις προθέσεις της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας, πράγμα που έχει τη μεγαλύτερη αξία.

Μέχρι και σήμερα, πάνω από 600 συνδικαλιστικές οργανώσεις και φορείς του κινήματος έχουν κηρύξει απεργία για τις 12 Νοέμβρη, έχοντας αποφασίσει τη συμμετοχή τους και στα συλλαλητήρια της περασμένης Πέμπτης. Σε πολλά απ' αυτά τα σωματεία, οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δεν είναι πλειοψηφία.

Αποκαλυπτική η στάση τους

Αξίζει, ωστόσο, να σταθεί κανείς στον τρόπο και στα επιχειρήματα με τα οποία ορισμένες δυνάμεις στο κίνημα αντιμετώπισαν αυτήν την αγωνιστική πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ, προσπαθώντας να φρενάρουν τη δυναμική της και να υπονομεύσουν την οργάνωση της πάλης.

Ξεχωρίζουμε ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα από το χώρο της Εκπαίδευσης και συγκεκριμένα τη στάση που κράτησαν στο ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά οι παρατάξεις ΣΥΝΕΚ (στηρίζεται από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ) και «Ενότητα Αντίσταση Ανατροπή» («Παρεμβάσεις» - δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και στα ΔΣ συλλόγων της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης οι παρατάξεις ΕΡΑ (δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ) και «Παρεμβάσεις» (δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ).

Σ' αυτές τις οργανώσεις των εκπαιδευτικών, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ πρότειναν ολοκληρωμένο σχέδιο δράσης για οργάνωση της πάλης από τα κάτω, με όλες τις μορφές.

Συγκεκριμένα, πρότειναν να γίνουν άμεσα συνεδριάσεις των ΔΣ σε όλους τους συλλόγους, σύγκληση Γενικών Συνελεύσεων, συλλαλητήρια (16 και 22 Οκτώβρη), παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Παιδείας μαζί με τους γονείς στις 14 Οκτώβρη, 24ωρη πανεργατική, πανελλαδική απεργία στις 12 Νοέμβρη για το Ασφαλιστικό, εκτίμηση της κατάστασης μέσα από Γενικές Συνελεύσεις και κλιμάκωση.

Ποια ήταν η στάση των παραπάνω συνδικαλιστικών δυνάμεων, οι οποίες κατά τ' άλλα βγάζουν αγωνιστικές, έως και επαναστατικές κορόνες με κάθε αφορμή, καλώντας μάλιστα σε «απεργίες διαρκείας»;

Αγωνιστική ...απεργοσπασία

Στους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΣΕΠΕ) του Πειραιά, οι «Παρεμβάσεις» (ΣΕΠΕ «Ν. Πλουμπίδης») καταψήφισαν τα συλλαλητήρια, χαρακτηρίζοντάς τα «κομματικά και περιχαρακωμένα», ενώ την πρόταση για απεργία στις 12 Νοέμβρη την αποκάλεσαν «άσφαιρη τουφεκιά» και αντιπρότειναν γενικά και αόριστα έναν «παρατεταμένο αγώνα».

Σε κάποιους άλλους ΣΕΠΕ (Νίκαια και «Ρήγας Φεραίος») οι πλειοψηφούσες δυνάμεις («Ενωτική Ριζοσπαστική Κίνηση» και Εξοδος - «Παρεμβάσεις» στη Νίκαια και ΕΡΑ μαζί με «Παρεμβάσεις» στο «Ρ. Φεραίο») απέφυγαν να δώσουν σαφείς απαντήσεις για το αν υπερψηφίζουν ή καταψηφίζουν την πρόταση του ΠΑΜΕ, προσπαθώντας να θολώσουν τα νερά και να καλλιεργήσουν κλίμα αναμονής, παραπέμποντας στις αποφάσεις των ΑΔΕΔΥ - ΓΣΕΕ.

Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις (ΣΕΠΕ Σαλαμίνας) δε δίστασαν μέχρι και να κάνουν ανοιχτές δηλώσεις στήριξης υπέρ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και να δώσουν χρόνο στη νέα κυβέρνηση.

Αξίζει να σημειώσουμε επίσης ότι ο ΣΕΠΕ της Προόδου δεν μπήκε καν στον κόπο να συνεδριάσει (από τις 25/9!) για να συζητήσει την πρόταση του ΠΑΜΕ, αποδεικνύοντας στην πράξη τη δεδηλωμένη στο παρελθόν στήριξή τους στην κυβέρνηση. Τέλος, στην ΕΛΜΕ Πειραιά, οι ΣΥΝΕΚ (στηρίζονται από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ) και «Ενότητα Αντίσταση Ανατροπή» («Παρεμβάσεις» και «Αγωνιστικές Κινήσεις») ψήφισαν «λευκό».

Απέναντι στην επίθεση της κυβέρνησης που κλιμακώνεται και στα προβλήματα των εργαζομένων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα που οξύνονται, τη στιγμή που επιβάλλεται να υπάρξει κινητοποίηση των εργαζομένων από τα κάτω, από τα πρωτοβάθμια σωματεία, οι δυνάμεις αυτές βάζουν εμπόδια στην αναγκαία οργάνωση της πάλης, επιτίθενται στο ΠΑΜΕ και ανεμίζουν «λευκή σημαία» στην κυβέρνηση, καλλιεργώντας κλίμα αναμονής και συναίνεσης από τους εργαζόμενους.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Στην ΕΛΜΕ της Ηλείας, ο πρόεδρος, που πρόσκειται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, χαρακτήρισε κι αυτός την απεργία στις 12 Νοέμβρη «τουφεκιά στον αέρα», καλώντας επί της ουσίας σε απεργοσπασία τους εκπαιδευτικούς του νομού.

Κατά τον ίδιο τρόπο, στο ΓΣ της ΑΔΕΔΥ, οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ψήφισαν «λευκό» στην πρόταση για απεργία, χαρακτηρίζοντας την 24ωρη στις 12 Νοέμβρη «μορφή πάλης ασύμμετρη προς το μέγεθος της επίθεσης που δεχόμαστε» και συμπληρώνοντας ότι «χρειάζονται παρατεταμένοι αγώνες διαρκείας».

Αλλά και στο ΔΣ της ΔΟΕ, ο εκπρόσωπος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είπε ότι θα έπρεπε η απεργία να είχε γίνει νωρίτερα, πριν ψηφιστούν τα μέτρα και ότι τώρα είναι «κατόπιν εορτής», σαν να μην έχει μπροστά του ο λαός ένα βουνό από μέτρα, με κυριότερα αυτά στο Ασφαλιστικό... Αλλη μια καραμπινάτη περίπτωση προσκλητηρίου σε ...αγωνιστική απεργοσπασία από τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αφού παρουσιάζει στους εργαζόμενους χωρίς κανένα νόημα τη συμμετοχή τους στην απεργία στις 12 Νοέμβρη.

Υπονομεύουν ανοιχτά την απεργία

Δίπλα σ' αυτά τα παραδείγματα, αξίζει να δούμε και ορισμένα ακόμα για το περιεχόμενο που επιδιώκει να δώσει ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, παλιός και νέος, στην απεργία στις 12 Νοέμβρη για να την υπονομεύσει.

Στην ΠΟΕΔΗΝ, την Ομοσπονδία των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία, όπου η γούνα εργαζομένων και ασθενών έχει καεί από την πολιτική της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, η πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΜΕΤΑ) εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία σημειώνει ανάμεσα σε άλλα: «Οι αποφάσεις της Ομοσπονδίας δεν αμφισβητούν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, διεκδικούν όμως την κατάργηση των συνθηκών της ΕΕ, των μνημονίων και την αντικατάστασή τους με αναπτυξιακά προγράμματα».

Τι διαφορετικό λέει η κυβέρνηση, που καλλιεργεί αυταπάτες ότι «η ΕΕ μπορεί να αλλάξει» και ότι αν έρθει ανάπτυξη θα λυθούν τα προβλήματα του λαού; Με τα ίδια επιχειρήματα που αναπαράγει η συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΠΟΕΔΗΝ, κυβέρνηση και εργοδοσία βρίσκουν έδαφος να τσακίσουν το λαό και μαζί τους υγειονομικούς και τις οικογένειές τους.

Αντίστοιχα, η ΠΟΣΕ ΙΚΑ, όπου πλειοψηφούν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνει σε ανακοίνωση ότι «είναι απαραίτητη η έναρξη ενός εθνικού διαλόγου με τη συμμετοχή κομμάτων και κοινωνικών φορέων για την οριστική λύση στο υπαρκτό πρόβλημα της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος».

Δηλαδή, ό,τι ακριβώς λέει και η κυβέρνηση, θέλοντας να κερδίσει χρόνο και να φορτώσει τελικά στις πλάτες του λαού τα προαποφασισμένα αντιασφαλιστικά μέτρα. Τέτοιες είναι οι υπηρεσίες που προσφέρουν στην κυβέρνηση και στο κεφάλαιο οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, όπως αυτή στην ΠΟΣΕ ΙΚΑ!

Χαρακτηριστική είναι και η στάση της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας σε ΟΛΜΕ (δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ - ΔΑΚΕ) και ΔΟΕ (ΣΥΡΙΖΑ - ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚΕ), οι οποίες δεν έχασαν χρόνο και κάλεσαν τον νέο υπουργό Παιδείας σε «διάλογο» στα γραφεία τους. Εδωσαν μ' αυτόν τον τρόπο στην κυβέρνηση ένα πρώτης τάξης ντεκόρ στο σκηνικό της συναίνεσης που θέλει να στήσει, εξαγγέλλοντας από την πρώτη κιόλας μέρα «πορεία προς το λαό μέσω των συνδικάτων».

Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι

Κι επειδή το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, αφήσαμε για το τέλος δύο χαρακτηριστικά σημεία απ' όσα είπαν η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ στην τελευταία συνεδρίαση της διοίκησης της ΓΣΕΕ, που αποφάσισε να κηρύξει απεργία για τις 12 Νοέμβρη, ύστερα από πρόταση του ΠΑΜΕ.

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, υπερασπίστηκε τη στάση αναμονής που καλλιεργεί συνειδητά η πλειοψηφία, με το επιχείρημα ότι ο κόσμος είχε προσδοκίες από τη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ότι η ΓΣΕΕ δεν θα μπορούσε να ξεπεράσει τις προσδοκίες του και τη συνείδησή του!

Αυτό που δεν λέει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ είναι ότι η συνδικαλιστική πλειοψηφία συμμετείχε πρωταγωνιστικά στην καλλιέργεια της αυταπάτης ότι η κυβερνητική εναλλαγή και η μεταστροφή του μείγματος διαχείρισης σε πιο «αναπτυξιακή» κατεύθυνση είναι αυτά που θα δώσουν λύση στα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων.

Κι ενώ ο ρόλος της στην ενσωμάτωση του κινήματος είναι καθοριστικός, άρα και η συμβολή της στον αρνητικό συσχετισμό δύναμης σε βάρος των εργαζομένων και του λαού, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έρχεται από πάνω να επικαλεστεί αυτόν τον αρνητικό συσχετισμό για να δικαιολογήσει τη στάση αναμονής και ανοχής που καλλιεργεί συνειδητά απέναντι στην εργοδοσία και τα κόμματά της, λέγοντας με θράσος ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει τις διαθέσεις των εργαζομένων!

Κατά τ' άλλα, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ απαρίθμησε τις παρεμβάσεις της πλειοψηφίας σε διεθνείς οργανισμούς, όπως ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ, που συμμετέχουν από πρωταγωνιστική θέση στη σφαγή των εργαζομένων.

Στο ίδιο πνεύμα, ο γγ της ΓΣΕΕ και επικεφαλής της ΔΑΚΕ, Ν. Κιουτσούκης, ενώ με μελανά χρώματα περιέγραψε τα νέα μέτρα και τα μνημόνια, διαμαρτυρήθηκε ότι η εφαρμογή τους θέτει τη χώρα σε ένα «ειδικό καθεστώς» εκτός ΕΕ (!) δίνοντας άλλοθι στη λυκοσυμμαχία, που τσακίζει δικαιώματα με ή χωρίς μνημόνια.

Πράγματι, άμα οι εργαζόμενοι έχουν τέτοιους «φίλους» στις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις, τι να τους κάνουν τους εχθρούς...